ประวัติวิศวกรรม

วิศวกรรมคือการใช้หลักการทางวิทยาศาสตร์เพื่อออกแบบและสร้างเครื่องจักร โครงสร้าง และสิ่งของอื่นๆ รวมทั้งสะพาน อุโมงค์ ถนน ยานพาหนะอาคารโยธาและโครงสร้างเหล็กอาคารระเบียบวินัยของวิศวกรรมครอบคลุมสาขาวิศวกรรมเฉพาะทางที่หลากหลายมากขึ้น แต่ละสาขามีความสำคัญเฉพาะเจาะจงมากขึ้นในด้านคณิตศาสตร์ประยุกต์ วิทยาศาสตร์ประยุกต์ และประเภทของการประยุกต์ดูอภิธานศัพท์วิศวกรรม

ระยะวิศวกรรมมาจากภาษาละติน ingenium แปลว่า "ความฉลาด" และ ingeniare แปลว่า "คิดประดิษฐ์คิดค้น"

วิศวกรรมศาสตร์มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ โดยมนุษย์ได้คิดค้นสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ เช่น ลิ่ม คันโยก ล้อ และรอก เป็นต้น

คำว่าวิศวกรรมมาจากคำว่าวิศวกรซึ่งย้อนกลับไปในศตวรรษที่ 14 เมื่อวิศวกร (ตามตัวอักษรคือผู้สร้างหรือใช้งานเครื่องล้อม) เรียกว่า "ผู้สร้างเครื่องยนต์ทางทหาร"ในบริบทนี้ ล้าสมัยไปแล้ว "เครื่องยนต์" หมายถึงเครื่องจักรทางการทหารเช่นเครื่องกลที่ใช้ในสงคราม (เช่น หนังสติ๊ก)ตัวอย่างที่โดดเด่นของการใช้งานที่ล้าสมัยซึ่งอยู่รอดมาจนถึงปัจจุบัน ได้แก่ กองวิศวกรรมทหารเช่น, กองพลทหารช่างแห่งกองทัพสหรัฐฯ

คำว่า "เครื่องยนต์" นั้นมีต้นกำเนิดที่เก่าแก่กว่านั้น ซึ่งในท้ายที่สุดมาจากภาษาละติน ingenium (ค.ศ. 1250) ซึ่งหมายถึง "คุณภาพที่มีมาแต่กำเนิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลังทางจิต จึงเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ชาญฉลาด"

ต่อมา เมื่อการออกแบบโครงสร้างพลเรือน เช่น สะพานและอาคาร ได้รับการฝึกฝนทางเทคนิค คำว่า วิศวกรรมโยธา ได้เข้ามาอยู่ในพจนานุกรมเพื่อแยกความแตกต่างระหว่างผู้ที่เชี่ยวชาญในการก่อสร้างโครงการที่ไม่ใช่ทางทหารและผู้ที่เกี่ยวข้องใน ระเบียบวินัยของวิศวกรรมทหาร